Charakter czy harakter? Jak to napisać? Która z podanych form jest poprawna? Podobne pytanie nie są zresztą zupełnie bezzasadne. Okazuje się bowiem, że pisownia powyższego słowa wielu osobom sprawia sporo problemów. Z całą pewnością warto więc dowiedzieć się, jak należy je zapisać, żeby nie popełnić błędu. Poniżej rozwiewamy wszelkie wątpliwości.
Charakter czy harakter – która forma jest poprawna?
Jedyna poprawna forma to: CHARAKTER
Nie ulega żadnej wątpliwości, że podane słowo zapisujemy przy użyciu dwuznaku ch. Zapis przez h uznawany jest więc za błąd, a błędów – jak wiadomo – lepiej jest unikać. Trudno przy tym o wskazanie konkretnej reguły uzasadniającej taką właśnie pisownię. Najlepiej więc zapamiętać, jak należy to robić.
Przykłady użycia:
Miała niezwykle gwałtowny i trudny charakter.
To był człowiek bez charakteru.
Mam bardzo nieczytelny charakter pisma.
Wizyta miała charakter nieoficjalny.
Warto przy tym wspomnieć, że połączenie ch występuje zarówno w wyrazach obcych, jak i rodzimych. Podczas gdy litera h jest charakterystyczna dla wyrazów zapożyczonych dawniej lub współcześnie. W tym przypadku nawiązanie do obcości słowa nie może być więc czynnikiem decydującym. Można by ewentualnie odnieść się tu do oryginalnej pisowni słowa, którą należy zachować. Wyraz CHARAKTER to bowiem wyraz zapożyczony z języka greckiego – pochodzi od greckiego słowa charaktḗr (cecha wyróżniająca, wizerunek, piętno).
Charakter – znaczenie słowa
CHARAKTER to zespół stałych cech psychicznych właściwych danej osobie lub grupie osób (np. zły, dobry, trudny, spokojny charakter). To także zespół cech, którymi odznacza się dane zjawisko, przedmiot, rzecz, zdarzenie itd., decydujących o ich indywidualnej naturze (np. charakter pracy, pisma, spotkania, terenu). To także grupa wysoko cenionych społecznie cech człowieka. CHARAKTEREM nazywamy też niekiedy silnie zindywidualizowaną postać literacką określoną przez zespół wyrazistych cech psychicznych i zewnętrznych.
