Dwóch czy dwuch? Jak to poprawnie napisać? Którą z podanych wersji pisowni wybrać? Polska ortografia bywa kłopotliwa, a niekiedy nawet i zwodnicza. Potrafi przecież przysporzyć nam wielu problemów, a tym samym przyprawić o istny zawrót głowy. Tymczasem w większości przypadków jej zasady są jasne i klarowne. Wystarczy się z nimi zapoznać, co nie powinno być szczególnie trudne, zwłaszcza dla osób dbających o poprawność językową. Poniżej rozwiewamy kolejną ortograficzną wątpliwość.
Dwóch czy dwuch – która forma jest poprawna?
Jedyna poprawna forma to: DWÓCH
Nie ma najmniejszych wątpliwości, że podany wyraz piszemy przez ó, czyli tzw. o kreskowane. Jest to więc jego jedyna poprawna forma i tylko takiej powinniśmy używać. Jasno z tego wynika, że w tym przypadku zapis przez u, czyli tzw. u otwarte, kwalifikuje się jako rażący błąd ortograficzny, a błędów – jak wiadomo – lepiej nie popełniać.
Przykłady użycia:
Lody dostępne są w dwóch smakach.
Zasłynął jako reżyser dwóch filmów dokumentalnych i autor wielu książek reporterskich.
To mieszkanie nadaje się co najwyżej dla dwóch osób.
Poszliśmy tam tylko we dwóch, ale potem dołączył do nas Marek.
Wyraz DWÓCH to liczebnik zbiorowy wskazujący, że mamy na myśli dwie osoby lub dwie rzeczy. Źródłem błędów polegających na zapisie z u jest prawdopodobnie liczebnik „dwu” – wyraz ma to samo znaczenie, ale jest to forma znacznie rzadsza, nieco archaiczna, choć wciąż dopuszczalna.
Dwóch – zasady pisowni
Zgodnie z obowiązującymi regułami ortografii powyższy wyraz piszemy przez ó – czyli DWÓCH. Możemy tu bowiem przywołać wyraz pokrewny, w którym występuje wymiana ó na o – chodzi o słowo „dwoje” (dwóch – dwoje).
Istnieje kilka zasad pisowni ó i u, o których uczymy się już w szkole. Jedną z najbardziej podstawowych, a także najbardziej znanych reguł jest ta mówiąca, że ó piszemy, jeśli w innych formach tego samego wyrazu lub w wyrazach pokrewnych na miejscu ó występuje o (a także a lub e), np. rów – rowu, mój – mojego, stój – stoi.