Nadziei czy nadzieji? Którą z podanych form wybrać? Jak to napisać, żeby nie popełnić błędu? Nie od dziś wiadomo, że pisownia sprawia nam sporo kłopotów. O pomyłki więc wcale nietrudno. Z całą pewnością warto jednak zawsze starać się, żeby ich unikać. Poniżej wyjaśniamy, jak poprawnie napisać podany wyraz w przywołanej wyżej formie – oznaczający przecież m.in. ufność, wiarę i oczekiwanie na spełnienie życzeń, marzeń, pragnień.
Nadziei czy nadzieji – która forma jest poprawna?
Jedyna poprawna forma to: NADZIEI
Nie ma najmniejszych wątpliwości, że jedyna właściwa forma to ta wskazana powyżej. NADZIEI to natomiast forma dopełniacza, celownika i miejscownika liczby pojedynczej rzeczownika rodzaju żeńskiego „nadzieja”. Taka postać wyrazu występuje również w liczbie mnogiej – chodzi o dopełniacz liczby mnogiej rzeczownika „nadzieja”.
Przykłady użycia:
Nie ma już dla nas nadziei.
Powiedziała dziś wszystkim, że jest przy nadziei.
Jestem pełen nadziei i wiary, że wszystko się uda.
Nie widziałam nadziei w jej oczach i głosie.
Nadziei czy nadzieji – jak należy to napisać?
Jedyna poprawna forma to – jak już widać powyżej – NADZIEI. Może się to nawet wydać nieco zaskakujące. Nie bez powodu zresztą, bo pisownia w tym przypadku jest dość nietypowa. Zwykliśmy przecież w takich sytuacjach stosować zapis z -ji, np. potencji, sesji, sensacji, żaluzji.
Przywołane przykłady znacznie różnią się jednak od omawianego wyrazu. Mamy tu bowiem do czynienia z rzeczownikiem, który w mianowniku kończy się na -ja, a końcówka ta poprzedzona jest samogłoską. Taka sama sytuacja ma miejsce również w innych wyrazach, takich jak: szyja. paranoja, zgraja, szuja, breja, zawieja, epopeja itp., dla których charakterystyczne będzie właśnie zakończenie -i (więc: szyi, paranoi, szui, brei, zawiei, epopei itd.)
Co ciekawe, źródłem wskazanego powyżej błędu (niepoprawna pisownia „nadzieji”) jest – jak to zresztą nierzadko się zdarza – wymowa. Podczas wypowiadania wyrazu NADZIEI wymawiamy i słyszymy przecież końcówkę -ji (a nie -i). Z całą pewnością warto jednak pamiętać, żeby unikać takiej formy zapisu.
