W końcu czy wkońcu – jak to napisać? Razem czy osobno? Okazuje się, że pisownia łączna i rozdzielna jest źródłem częstych kłopotów, a co za tym idzie, również źródłem błędów. Tych z kolei – jak wiadomo – lepiej jest unikać. Warto więc dowiedzieć się, którą z podanych form wybrać, żeby ustrzec się przed pomyłką. Poniżej przedstawiamy rozwiązanie tej zagadki.
W końcu czy wkońcu – razem czy osobno?
Jedyna poprawna forma to: W KOŃCU
Nie ma najmniejszych wątpliwości, że podane wyrażenie piszemy osobno. Jego zapis łączny będzie więc oznaczał popełnienie błędu. Zasady pisowni łącznej i rozdzielnej są pod tym względem jasne i jednoznaczne.
Przykłady użycia:
Cieszę się, że w końcu mnie odwiedziłaś.
Powiedz jej, jak było. W końcu też tam byłeś.
To idziesz w końcu z nami?
Weźcie się w końcu do pracy.
W końcu czy wkońcu – która forma jest poprawna i dlaczego?
Kiedy wiemy już, jak poprawnie zapisać omawianą konstrukcję, warto dowiedzieć się również, dlaczego właśnie tak. Otóż „w końcu” to wyrażenie przyimkowe, a te zgodnie z zasadą pisze się rozdzielnie. Grupa tego rodzaju połączeń wyrazowych (wyrażenia przyimkowe to połączenia przyimków z innymi częściami mowy – z rzeczownikami lub przysłówkami, liczebnikami i zaimkami, np. ode mnie, w ogóle, przy tym, za co, u mnie) jest zresztą dość liczna – warto więc zapamiętać podaną zasadę. Pomoże to uniknąć błędów w przyszłości.
W końcu czy wkońcu – co to znaczy?
Wyrażenie „w końcu” oznacza: nareszcie, wreszcie, na zakończenie, ostatecznie, właściwie, tak naprawdę, przecież. Konstrukcji używać więc możemy w dwóch rodzajach kontekstu.
Warto też zwrócić uwagę, że jeden z synonimów omawianego wyrażenia może być niekiedy źródłem błędów w zapisie omawianej konstrukcji. Chodzi mianowicie o przysłówek „wreszcie”– ich skojarzenie może nas skłonić do pisowni łącznej zwrotu „w końcu”. Należy przy tym wiedzieć, że wyraz „wreszcie” (dawne wyrażenie przyimkowe) funkcjonuje w języku jako zrost, a te pisze się razem.
