Co to znaczy syn marnotrawny? Kogo można w ten sposób nazwać? Co dokładnie oznacza to określenie? Czy jest obraźliwe albo oceniające? W jakich okolicznościach się go używa? Z całą pewnością zwrot nie jest nam zupełnie obcy. Wielu osobom przywodzi zapewne też na myśl biblijne skojarzenia. Całkiem zresztą słusznie. Poniżej wyjaśniamy, co konkretnie znaczy to wyrażenie. Podajemy również informacje na temat jego pochodzenia.
Syn marnotrawny – co to znaczy?
Znaczenie zwrotu SYN MARNOTRAWNY jest następujące:
człowiek, który próbuje naprawić i odpokutować swoje błędy; osoba, która na skutek pewnych okoliczności zmieniła się i zrozumiała konsekwencje swojego nagannego postępowania.
Przykłady użycia:
Długo tego nie rozumiałem, popełniałem więc błąd za błędem, aż wreszcie wróciłem do nich jak syn marnotrawny.
Przez całe dorosłe życie był jak ten syn marnotrawny.
Określenie SYN MARNOTRAWNY pasuje więc do kogoś, kto postępuje niewłaściwie, nagannie, źle, ale po jakimś czasie i pod wpływem pewnych okoliczności zaczyna uświadamiać sobie, że popełnił błąd, potrafi się opamiętać. Staje się to zwykle motywem do przemiany. Taka osoba dąży więc do poprawy – stara się odpokutować swoje winy i naprawić błędy.
Syn marnotrawny – znaczenie i pochodzenie
SYN MARNOTRAWNY to – jak powyżej wspomniano – człowiek nawrócony, odmieniony. To ktoś, kto zrozumiał swój błąd i próbuje naprawić skutki swojego nagannego postępowania. Określenie nie wzięło się przy tym znikąd, a jak wiele innych frazeologizmów ma swoje źródło w Biblii.
Wyrażenie SYN MARNOTRAWNY pochodzi z Ewangelii wg świętego Łukasza – chodzi konkretnie o przypowieść o synu marnotrawnym. Mowa tam o ojcu dwóch synów, z których młodszy, otrzymawszy należną mu część majątku, opuszcza rodzinny dom. Przez jakiś czas żyje w dostatku, nawet rozrzutnie, aż w końcu zaczyna cierpieć biedę. Wówczas powraca do ojca, który czule i serdecznie go przyjmuje. Z okazji jego powrotu wyprawia nawet ucztę, co nie podoba się drugiemu synowi, wiernie służącemu ojcu. Ten zaś nakazuje cieszyć się z powrotu brata. Przypowieść kończy się ważnymi słowami: „Moje dziecko, ty zawsze jesteś przy mnie i wszystko moje do ciebie należy. A trzeba się weselić i cieszyć z tego, że ten brat twój był umarły, a znów ożył; zaginął, a odnalazł się”.
